Happy Cow

HappyCow's Compassionate Healthy Eating Guide

środa, 31 października 2012

Pizza z mąki z kasztanów

Pozazdrościłam Kawie i postanowiłam zrobić pizzę. Oczywiście nie byłabym sobą gdybym nie sknociła czegoś już na starcie. W trakcie przygotowywania składników zorientowałam się, że w domu nie ma... mąki tortowej ;) Natomiast w szafce miałam mąkę z kasztanów jadalnych. Nie byłam pewna czy taka mąka nadaje się na ciasto do pizzy, ale ponieważ wszystko inne czekało na wykorzystanie postanowiłam spróbować.
Ciasto wyszło lekko słodkie, kruche i bardzo smaczne :)
Zdjęcia, które tu wrzucam są wegetariańskie z pizzy przygotowanej dla Męża. Ja zjadłam swoją z Sheese, ale bardzo dziwnie wysechł w piekarniku i był mało ciekawy wizualnie, więc je pominęłam.
Przyznam się, że odkąd spróbowałam kilku "serów" kupionych w Berlinie (No-Muh smakujący jak parmezan lub doskonały Vegourmet o smaku goudy) Sheese, Cheezly, czy inne cuda dostępne w Polsce przestały mi smakować :(


Na pizzy wylądowały jeszcze pomidory, papryka i świeża rukola. Przepis na ciasto i sos pod przepisem Kawy. Bardzo polecam :)



Plus sos czosnkowy :)
 

poniedziałek, 29 października 2012

Wegański Wrocław ;)

Jak można zauważyć ostatnio mnie nie było. A jak mnie nie było, to byłam gdzieś daleko. Daleko znaczy we Wrocławiu w odwiedzinach u koleżanki :) Jak część z Was pamięta (a Ci którzy nie pamiętają mogą sobie sprawdzić) Wrocław jest miastem, które bardzo lubię. Jest to nie tylko spowodowane sporym wyborem wegańskich knajp, ale klimatem całego miasta. Niestety tym razem pogoda postanowiła uprzykrzyć mi wolny czas i na miejscu zastała mnie zima. Dlatego większość czasu spędziłyśmy na jedzeniu, czyli na tym co lubię najbardziej.

Na pierwszy ogień poszła Machina Organika (zdecydowanie mój ulubiony lokal), która zrobiła wrażenie również na mojej koleżance. Nic dziwnego - dobre jedzenie robi wrażenie na każdym ;)


Tego dnia w menu była zimowa zupa z jabłkiem pietruszką imbirem i białym winem.


Do picia wzięłam sok z jabłek i pigwy.


Głównym daniem był makaron tagliatelle w sosie dyniowym-piżmowym, z cukinią i innymi smakami obok sałatki "wiosna w śniegu z tofu a'la feta. Danie tak rewelacyjne, że na samą myśl ślinianki zaczynają mi mocno pracować ;)


Na deser zamówiłam czekoladową tartę z awokado. Koleżanka wzięła sernik z nerkowców i tym razem jej ciasto było smaczniejsze, ale obie tarty są doskonałe!

W niedzielę pogoda nam trochę odpuściła (nadal było zimno, ale chociaż świeciło słońce). Poszliśmy we trójkę (ja, koleżanka i jej mąż) do włoskiej kawiarni (nie pamiętam nazwy!). Oni zamówili lody i desery, a ja zadowoliłam się bezalkoholowym truskawkowym mojito (zwanym w niektórych kręgach "modżajto" ;D), które jak na mój gust było za słodkie.


Kolejnym punktem na mapie wegańskich knajp było Najadacze.pl. Knajpka miała być otwarta dopiero od pierwszej, ale mieliśmy sporo szczęścia, bo wyjątkowo tego dnia otworzyli przed 12. Dzięki temu zdążyłam zjeść i zdążyć na pociąg ;)


Zestaw Thali z zielonym smoothie z jarmużem i grejpfrutem (gorzkie, ale ciekawe w smaku).


Najlepszy tofurnik jaki w życiu jadłam! Według mnie nie do odróżnienia od tradycyjnego.


Hamburger z "kotletem", który w środku był zielony oraz z czosnkowym wega majonezem i warzywami. 


Mało apetycznie wyglądał, ale był przepyszny!


Wegańska kofta. Bardzo słona i chyba najmniej mi smakowała. Ogólnie odczucia mam bardzo pozytywne. Jedzenie było pyszne, świeże i niedrogie. Najadacze.pl jest na pewno warte odwiedzenia!

A to już jeden z krasnali, który bardzo mnie rozbawił. Zwłaszcza, że koleżanka nazwała go "Krasnalem chorób genetycznych" i gdy go zobaczyłam zrozumiałam dlaczego ;)


Obym jak najszybciej wróciła do tego cudownego miasta i całego niesamowitego jedzenia jakie oferuje ;)

środa, 24 października 2012

Po co komu twaróg skoro są migdały? ;)

Właściwie od samego początku przygody z weganizmem chciałam zrobić serek migdałowy z TEGO przepisu. Zawsze jednak odsuwałam ten pomysł na bliżej nieokreślone "potem". Zobaczyłam jednak ten sam przepis u Smakoterapii i w końcu wzięłam się w garść, kupiłam migdały, namoczyłam je i oto mam pyszny, łatwy w przygotowaniu twarożek.
Jego olbrzymim plusem jest dowolność smaków jakie może mieć, ponieważ można w nim wykorzystać wszystkie zioła i przyprawy jakie tylko przyjdą Wam do głowy. Ja zrobiłam wersję podstawową z dużą ilością czosnku. Koperek i pomidor też się świetnie komponowały na kanapce z prawdziwego chleba na zakwasie.
Bardzo, bardzo mocno polecam :)


Świetny dodatek stanowiła herbata miętowo-czekoladowa :)



Od dzisiaj jestem wielką fanka tego serka!

niedziela, 21 października 2012

Wegańska kanapka

I <3 tofu :)
Nie zawsze tak było. Tofu budziło we mnie wstręt i gęsią skórkę. Bo jak można jeść coś co nie ma smaku? Jednak to było w czasach, gdy nie wiedziałam o jego fantastycznych właściwościach przejmowania smaku potrawy z którą się go robi.
Te kanapki to pomysł mojego Męża, który jest genialnym kucharzem i ma zmysł łączenia smaków o którym ja mogę jedynie pomarzyć.



Co jest nam potrzebne?
Tofu pokrojone w plasterki (ilość na dwie kanapki)
Nieduży pomidor
Keczup
Oliwa
2 ząbki czosnku
Syrop daktylowy (albo z agawy, albo jakikolwiek inny :))
2 kromki chleba ;)
Sól i pieprz do smaku
Natka pietruszki i rukola

Oliwę rozgrzewamy na patelni. Pomidora pozbawiamy środka (zjadamy na surowo ;)), kroimy na drobne kawałki i wrzucamy do oliwy. Smażymy chwilę aż zmięknie, następnie dodajemy keczup (ok. 5 łyżek). Przyprawiamy do smaku, dodajemy wyciśnięty czosnek i smażymy wszystko aż uzyska konsystencję dżemu.
W czasie, gdy sos się smaży, chlebek wrzucamy na grilla lub do piekarnika (ważne, żeby był chrupiący).
Do sosu dodajemy tofu. Smażymy je z obu stron, co jakiś czas je podlewając sosem. Na koniec dodajemy słodki syrop i jeszcze chwilę dusimy wszystko razem.
Kromkę polewamy gęstym sosem, układamy tofu, a na koniec posypujemy drobno posiekaną rukolą i pietruszką.
Gwarantuję, że jest to niebo w gębie :)

czwartek, 18 października 2012

Tylko daję znać, że żyję!

Po galopce w tym tygodniu mój organizm odmówił współpracy. Pragnął świeżych warzyw, owoców, i domowego jedzenia. Autentycznie czułam przymus zjedzenia pomidora.
Na obiad były zatem ziemniaczki z pietruszką, kiełbaski Tajfun ze smażoną cebulką i bakłażan w pomidorach.


Poza tym u mnie w domu nastąpiła kulinarna śmierć. Cały tydzień jadłam na mieście. Niby weganom trudno jest się stołować poza domem, ale ja bym nie przesadzała, bo jest co najwyżej "trudniej". Jednak ja mam już kilka lokali w których wiem co mogę zamówić, żeby się nie rozczarować. Pizza bez sera budzi mniejszy szok, a kelner w mojej ulubionej włoskiej restauracji już wie, że parmezan ma się nie pojawiać na makaronie z oliwą, a pierogi z kapustą i grzybami stały się moimi ulubionymi ;) Wystarczy tylko chcieć.
Ja za to obiecuję sobie, że już niedługo wrócę do gotowania, ale na razie na obietnicach się kończy. Może już wkrótce się coś zmieni, ale na razie wiszę w próżni.

niedziela, 14 października 2012

Na wariackich papierach

Dzisiaj znowu wariacki dzień (i wariacka noc). Zazwyczaj niedziela jest jedynym dniem w tygodniu kiedy odsypiam cały tydzień i spędzam spokojnie czas w towarzystwie Męża. Niestety ta niedziela do takich nie należała. Ponieważ w tym tygodniu ilość czasu na wykonywanie makijaży wyniosła zero, to jedną sesję zdjęciową musiałam przełożyć na dzisiaj. Nie byłoby to problematyczne, gdyby Moomin nie pochorował się wczoraj i nie zmusił mnie do wstawania w nocy (szczeniak z gorączką i bólem brzucha to prawie jak małe dziecko). Spałam około 4 godzin, a niestety nie należę do tych ludzi, którym taka ilość snu wystarcza (7,5 godz. to absolutne minimum!).
Gdy po zdjęciach wróciłam do domu byłam zmęczona i potwornie głodna. Oto co zastałam na stole:


Pomidorowa zupa-krem ze świeżych pomidorów, na wegańskim bulionie warzywnym. Zabielana wegańską śmietaną. Bez dodatku soli, jedynie pieprz do smaku. Pyszność!


"Białe kiełbaski" firmy Tajfun (dostępne pod załączonym linkiem) podsmażane i polane sosem chrzanowym. Podane z tłuczonymi ziemniakami z koperkiem.

Dobrze jest być żoną kogoś tak fajnego ;)

A jutro znowu zaczynam wariacki tydzień... Teraz idę do kuchni przygotować dużą ilość kanapek i może jakieś babeczki na przekąskę w ciągu dnia.
A Wy jak sobie radzicie z nawałem obowiązków? Co Was najbardziej relaksuje?

czwartek, 11 października 2012

Babeczki, dużo babeczek

Przepraszam, że ostatnio więcej mnie nie było niż byłam. Ten tydzień dał mi w kość. Mam tyle na głowie, że nie wiem za co łapać, ale pocieszam się, że koniec tego koszmarnego tygodnia już jutro :D Niestety prawidłowe odżywianie się leży i kwiczy. Albo jadłam poza domem, albo przygotowywałam dania ekspresowe (jeszcze bardziej ekspresowe niż zwykle). Może wreszcie w weekend ogarnę się trochę.
Jutro natomiast święto pracowników oświaty i uczniów, czyli Dzień Edukacji Narodowej. Obowiązkowo kawa i ciasto po pracy. Tylko co jeśli nauczycielka nie pija kawy i nie jada ciast? Wtedy trzeba wziąć sprawy w swoje ręce... Padło na babeczki ;)

Zaczęłam od wariacji babeczek "Your Basic Chocolate Cupcakes" z książki "Vegan Cupcakes Take Over The World". Jak do tej pory każdy wypróbowany przepis z tej książki wyszedł doskonale.


Składniki:
1 szklanka mleka sojowego (wprowadziłam małą zmianę i dodałam mleko Alpro o smaku macchiato!)
1 łyżeczka octu jabłkowego
3/4 szklanki cukru
1/3 szklanki oleju rzepakowego
1 łyżeczka ekstraktu waniliowego
1/2 łyżeczki ekstraktu migdałowego lub więcej waniliowego
1 łyżeczka ekstraktu pomarańczowego (wariacja!)
1 szklanka mąki tortowej
1/3 szklanki kakao
3/4 łyżeczki sody oczyszczonej
1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
1/4 łyżeczki soli

Piekarnik podgrzewamy do 180oC.
Mleko sojowe mieszamy z octem i odstawiamy na kilka minut aż się zetnie.  Dodajemy do tej mieszanki cukier, olej, ekstrakty. Ubijamy aż pojawi się lekka pianka (u mnie się nie pojawiła :P ale nie wpłynęło to jakość babeczek). W oddzielnym naczyniu mieszamy mąkę, kakao, proszek do pieczenia, sodę i sól. Dodać suche składniki do mieszanki z mlekiem sojowym. Mieszamy za pomocą miksera aż znikną wszystkie "grudki".
Foremki wypełniamy w 3/4. Pieczemy 18 do 20 minut. Babeczki odstawiamy aż do ostygnięcia.

Polewę wykorzystałam tą samą co do waniliowych babeczek. Posypkę kupiłam w Kauflandzie :) Wegańska.

Chciałam też zaprezentować wam książkę, którą otrzymałam od przyjaciółki na urodziny. Tytuł całkowicie mnie zauroczył i pomyślałam, że to właśnie książka dla mnie... Aż spróbowałam zrobić babeczki waniliowe według jednego z przepisów. Chyba gorzej ze mną niż z kompletnym idiotą, bo babeczki nie wyszły :( Opadły już w trakcie pieczenia i są okropnie tłuste. Niestety przepis się nie udał, ale nie zamierzam się poddawać! Następnym razem spróbuję z ciastem. Najgorsze jest to, że książka nie ma zdjęć (ani jednego) i nie wiem jak wypieki miały wyglądać z założenia. Nie świadczy to o mnie zbyt dobrze :P Miał ktoś z was styczność z tą książką? Zastanawiam się czy to tylko ja, czy inni też mieli kłopoty?


czwartek, 4 października 2012

Sezon na dynie uważam za otwarty!

Jesień przyszła już chyba na stałe. Byłam wczoraj na grzybach (uwielbiam zbierać grzyby, ale nie lubię ich jeść!) i jest ich całkiem sporo, ale wszystkie jeszcze bardzo malutkie. Dzisiaj trochę popadało, więc jutro pewnie będzie wysyp. Jednak na razie musieliśmy się zadowolić takimi drobinkami:


No dobra, trochę przesadziłam ;) Większość grzybów, które zebraliśmy była nieco większa. Chociaż i tak najbardziej nadają się do marynaty. Za to jednak odpowiada już mój Mąż.

Niedawno w Lidlu kupiłam piękna, pomarańczową dynię. Przeżycie o tyle ciekawe, że jeszcze nigdy w życiu nie przygotowywałam nic dyni. 
Pierwsze co wypróbowałam to fantastyczny przepis Matki Weganki. Jedyne zmiany jakich dokonałam to zastosowanie prażonego słonecznika zamiast sezamu i użycie gotowej śmietany sojowej. Makaron wyszedł pyszny! Polecam!!!




Drugi przepis to już moje kulinarne kombinacje.
 Risotto na mleku roślinnym z karmelizowaną dynią.


Składniki:
1/4 niedużej dyni (drobno pokrojona)
Ryż do risotto - 1 duża szklanka
3 łyżki brązowego cukru
Łyżka syropu z agawy
2 łyżki margaryny
Litr dowolnego mleka roślinnego (najlepiej naturalne)
Olej do smażenia
Cytryna do skropienia

Mleko zagotować. Ryż chwilę podsmażyć w wok'u na niewielkiej ilości oleju, następnie zalać częścią mleka. Smażyć aż wchłonie mleko, znowu trochę dolać i tak aż ryż zupełnie rozmięknie. W międzyczasie na małej patelni rozgrzać łyżkę margaryny, a następnie dodać cukier. Gdy cukier się skarmelizuje przelać zawartość małej patelni do woka z ryżem. Wymieszać.
Na innej patelni lub w garnku rozgrzać pozostała margarynę. Dorzucić drobno pokrojoną dynię. Gdy dynia rozmięknie zalać ją syropem z agawy i skropić sokiem z cytryny. Smażyć jeszcze chwilę.
Podawać ciepłe.

A Wy macie jakieś dania lub składniki, które jednoznacznie kojarzą się Wam z jesienią?

wtorek, 2 października 2012

Spaghetti z suszonymi pomidorami

Na początku chciałam Wam pokazać moje niedawne odkrycie. Chodzi mi o bloga You Know You Are Vegan When. Jego autorka pochodzi z Nowego Jorku i ma bardzo ciekawe spostrzeżenia na temat tego kiedy wiesz, że jesteś weganinem ;) Większość mogłam odnieść do siebie, przy wielu śmiałam się do rozpuku. Przeczytałam wszystkie! Polecam.

Wracając jednak do kulinariów - oto mój wczorajszy obiad:


Ponownie jest to danie w którym wykorzystałam wegańskie krewetki, jednak ponownie jest to danie w którym można je pominąć.
Co jest potrzebne?
Składniki:
Suszone pomidory w oliwie (mogą być z żurawiną, ale nie muszą)
4-5 ząbków czosnku
Oliwa lub zalewa z pomidorów
Makaron spaghetti

Opcjonalnie - wegańskie krewetki

Pomidory kroimy na małe kawałki. Oliwę rozgrzewamy na patelni, dodajemy pomidory i wyciśnięty czosnek. Smażymy około 5 minut. Dodajemy krewetki (lub nie, wtedy po prostu dalej smażymy) i dusimy pod przykryciem 10 minut. W międzyczasie gotujemy makaron. Wszystko ze sobą mieszamy (żeby makaron był oblepiony oliwą i pomidorami). Pyszne i nieskomplikowane danie gotowe :)
Lubię dania, które nie wymagają dużego wysiłku, ale smakują jakby były bardzo wyszukane w przygotowaniu.
****************************************************************************

A oto mój ulubiony współpasażer w samochodzie, który ostatnio stawia ostry sprzeciw na jazdę z tyłu. Nie miałam wyjścia, pozwoliłam mu siedzieć na miejscu pasażera ;) Takiemu słodziakowi trzeba ustąpić.